Table of Content
ฝากถึงน้องที่กำลังจะเอนท์
Table of Content
พอวนมาถึงตอนที่รุ่นน้องโรงเรียนเอนท์ฯ ติดหลายๆ ที่ ก็เลยตัดสินใจ “วน” กลับมาเขียนเรื่องนี้ (แบบย่นย่อที่สุด) อีกครั้งหนึ่ง
ก่อนอื่นก็ ขอแสดงความยินดีกับน้องๆ ทุกคนด้วยที่ได้ที่เรียนกันแล้ว (เย่ะ) ก็ขอให้มีความสุขกับที่เรียน และเป็นกำลังที่สำคัญต่อชาติต่อไปนะครับ
ตอนนั้นที่พี่ตัดสินใจ “เปลี่ยนสาย” จากที่ว่าจะไปเรียนหมอ มาเป็นเรียนวิศวะแทน ตอนนั้นยอมรับนะว่า “ฉันตัดสินใจอะไรผิดไปรึเปล่า”
ตอนนั้นพ่อพี่ประสาทกินไปหลายวัน แม่ก็ร้องไห้ ทุกคนเครียดกันไปหมด ญาติรวมตัวกันที่บ้านวันสองวัน
ถามว่าตอนนั้นคิดนาน คิดหนักมากเลยว่า ตกลงชีวิตมหาลัยต่อไปจะเอายังไงกันแน่
คือถ้าในมุมมองคนอื่น เรื่องนี้มันดูเล็กมากเลยนะ วิศวะแม่งก็ไม่ใช่สายที่เรียนจบแล้วไปตาย แต่ตอนนั้น ทำไมเรื่องมันดูใหญ่มาก
ตอนที่กดปุ่มสละสิทธิ์รอบสาม (ที่ย้อนกลับไม่ได้) สิ่งที่ทำให้พี่ตัดสินใจได้ตอนนั้นคืออะไร
คือพี่ไม่อยากจะนั่งบ่นกับตัวเองว่า ไอ่สัส ทำไมตอนนั้นไม่กล้าตัดสินใจอะไรแบบนั้นไปวะ
พี่ยอมรับได้กับการบ่นว่า “แม่ง วิศวะเงินเดือนน้อยกว่าหมอ ตอนนั้นทำไมไม่เลือกหมอไปให้มันจบๆ” พี่ไม่ยอมรับกับการบ่นที่ว่า “แม่ง ตอนนั้นน่าจะไม่ฟังครอบครัวเลย เรียนวิศวะไปเลยน่าจะดีกว่า” เพราะถ้าถึงตอนนั้นจริงๆ คนที่ดูแย่ที่สุดคือพี่ ไม่ใช่ใครอื่นเลย
พี่เบื่อนะ เจอรุ่นพี่หลายๆ คนที่กลับมาโรงเรียน พร้อมกับสิ่งที่อยู่ในใจที่พี่รู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร
พี่เบื่อกับการที่บอกว่าเคยคิดจะเรียน pure sci แล้วต้องมาเรียนอย่างอื่นที่ครอบครัวยอมรับมากกว่า
พี่เบื่อกับการที่บอกว่าตอนนั้นชอบฟิสิกส์มาก แต่ไม่ได้เรียน แล้วก็อ้างครอบครัว อ้างเงินเดือน อ้างว่ารางรถไฟกว้างไม่พอ
ซึ่งมันก็จริง เออ ไอ่สัส มันจริงเว้ย สังคมบีบคั้น รัฐบาลแม่งเหี้ย เออ พี่เคารพการตัดสินใจของทุกคน แต่พี่แค่เบื่อ
พี่ไม่อยากเป็นแบบนั้น พี่อยากกลับมาโรงเรียนพร้อมกับ “น้อง พี่เรียนที่นี่มา มีอย่างนู้นอยากนี้ น่าสนใจ จบมาทำงานแบบนี้ เงินเดือนจบพี่แม่งก็พอแดกได้ว่ะ มีเวลาดูพ่อแม่ตอนแก่ พี่ชอบอ่ะ น้องสนใจไหม”
พี่อยากเป็นแบบนั้น พี่ไม่อยากตัดสินใจอะไรงงๆ แล้วอ้างโน่นอ้างนี่อีกแล้ว
พี่อยากจะบอกน้องๆ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นไหนหรือรุ่นถัดไปว่า ไม่ว่าครอบครัวน้อง เพื่อนน้อง ฯลฯ จะมาโน้มน้าวน้อง บังคับ ฯลฯ ในเรื่องที่เรียนมากแค่ไหนก็ตาม คนที่กดปุ่ม ยืนยันรหัส OTP คือน้องคนเดียว คนอื่นใหญ่มาจากไหนก็ตัดสินใจแทนไม่ได้
สุดท้ายพี่ก็ไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจของพี่เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ คือ ทุกคนสบายใจกับแบบนี้ (รวมถึงพี่) เพราะไม่ต้องมานั่งทะเลาะกับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว