Table of Content
ปรัชญาจากการวิ่ง
Table of Content
ช่วงนี้กลับมาวิ่งบ่อยมาก เพราะมีเวลาว่างมากขึ้นมาก
เรื่องของการวิ่งนั้น ทำให้รู้ว่าแต่ละคนมีความเร็วในการวิ่งต่างกัน
ถ้าใครอยู่ในวงการวิ่ง จะรู้ว่าเวลาที่ใช้ (นาที) ต่อระยะทางหนึ่งกิโลเมตรจะเรียกว่า pace โดยที่เราก็จะพยายามทำให้ค่านี้น้อยลง นั่นคือเราสามารถวิ่งเร็วขึ้น
ช่วงหลัง ๆ เริ่มขวนขวายมาวิ่งที่สวนลุม เพราะวิ่งที่ลานสองรัชกาลมันเหงาเกินไป
พอมาวิ่งกับคนมาก ๆ รู้สึกว่ามีกำลังใจในการวิ่งมากขึ้น เหมือนกันว่าเราไม่ได้เหนื่อยคนเดียว
บางทีเราก็แซงเขา บางทีคนอื่นก็มาแซงเรา
พอคนอื่นมาแซงเรา เราก็จะเริ่มคิดว่า อิจฉาเขาจริง ๆ ที่เขาวิ่งในความเร็วที่เร็วกว่าได้อย่างดี
บางคนอายุน่าจะเกินหกสิบแล้ว แต่วิ่งใน pace ที่เร็วกว่ามาก จนเราแอบสงสัยว่า อะไรกันที่ทำให้เขายังแข็งแรงได้ขนาดนี้
แต่พอเราจะวิ่งเร็วตามเขาไป เพียงแค่สิบยี่สิบก้าว เราก็เหนื่อยจนอยากจะหยุดพัก
ต้องลดความเร็วกลับมาวิ่งที่ pace ปกติที่เราเคยวิ่งอยู่ประจำ จึงจะไม่เหนื่อย ไม่หอบ วิ่งอย่างมีความสุข
จึงได้ค้นพบความจริงว่า ต่างคนต่างก็มีความเร็วของตัวเอง
ถ้าวิ่งด้วยความเร็วของคนอื่นที่เร็วกว่า นาน ๆ ไป ตัวเราเองที่จะหอบตาย
หอบจนหมดแรง ก็จะต้องหยุดพัก หยุดเดิน กลายเป็นว่าระยะทางที่วิ่งได้ก็ต่ำกว่าเดิม
แต่ถ้าวิ่งตามจังหวะของเราไปเรื่อย ๆ ก็จะวิ่งได้นาน วิ่งได้ไกล
สุดท้ายแล้ว ยิ่งวิ่งบ่อย ๆ pace เราก็ค่อย ๆ ลดลงเอง ตามธรรมชาติของร่างกายมัน
คิดว่าเรื่องนี้น่าจะ apply เข้ากับอะไรหลาย ๆ อย่างในชีวิตได้ ทั้งเรื่องการเรียนและการทำงาน